നമ്മൾ മാത്രം
ജീവിതത്തിന്റെ ഒഴുക്കിൽ എങ്ങും കരകാണാതെ ദൂരേയ്ക്ക് ഒഴുകി ഒഴുകി പോകുമ്പോൾ എപ്പോഴും അവർ കൂടെയുണ്ടാകണമെന്ന് ആശിച്ചാൽ അത് അത്യാർത്തിയാണെന്ന് കാലം പറയും. എന്നെങ്കിലും കാണാമെന്നൊരു തോന്നൽ പോലും തരാതെ പലരും പറയാതെ അകന്ന് പോകും. സുഖമുള്ളൊരു നോവായി മനസ്സിന്റെ ഏതോ കോണിൽ മറഞ്ഞിരിക്കും. ഇടയ്ക്ക് നോക്കാൻ പോലും കഴിയാതെ അവിടെ ചിതൽപുറ്റുകൾ വന്നു മൂടും. ചിതലരിച്ച മനസ്സുകൾ കാണാൻ കഴിയാതെ അവയ്ക്ക് ചുറ്റിനും നടക്കുന്നവർക്ക് ഈ പുറ്റുകൾ തച്ചുടയ്ക്കാൻ കഴിയില്ല. കഴിഞ്ഞാലും "ഇനി നമ്മൾ മാത്രമെന്ന്" പറയാൻ കഴിയാതെ "ഇനി ഞാൻ മാത്രമെന്ന് " പറഞ്ഞകലാൻ ഓരോ ജന്മവും ബാക്കി. ഒരു പിടി പൂക്കളുടെ നടുവിലേക്ക് ഇനി ഞാൻ മാത്രം! അതേ.... ഈ ഭൂമിയിലെ ഓരോ ജന്മവും ആരും അറിയാത്ത "ഞാൻ" ആണ്.
Comments
Post a Comment