Shiny Art

ഒരു സിംഹം പെട്ടെന്ന് ഉണ്ടായ ദേഷ്യത്തിൽ അതിന്റെ പരിശീലകനെ കൊന്നു. പിന്നീട് ആ സിംഹം തന്റെ യജമാനനെ കൊന്നതിന്റെ കുറ്റബോധത്താൽ ഭക്ഷണം കഴിക്കാതെ പട്ടിണി കിടന്നു ചത്തു. ഏതോ ബുക്കിൽ വായിച്ചതാണ്. ഇവിടെ ഒരു മൃഗത്തിന് പോലും പശ്ചാത്താപം ഉണ്ടായി. അത് മനുഷ്യർക്ക്‌ മനസ്സിലാവുകയും ചെയ്തു. ഏതെങ്കിലും മനുഷ്യർ പശ്ചാത്തപിച്ചാൽ മനസ്സിലാകാത്ത മനുഷ്യരാണ് പലരും. പശ്ചാത്താപം പ്രകടിപ്പിച്ചാൽ മാത്രമേ മറ്റുള്ളവർക്ക് മനസ്സിലാവുകയുള്ളൂ. സോറി എന്ന വാക്ക് പറയണമെന്നില്ല. സിംഹം സോറി പറഞ്ഞിട്ടില്ല. വല്ല കാർട്ടൂൺ ചാനലിലെ സിംഹം ആണെങ്കിൽ സോറി പറയും. ഇവിടെ സിംഹത്തിന്റെ പ്രവർത്തിയിൽ (പട്ടിണി) നിന്നും മനസിലാക്കാൻ പറ്റി. ചിലരുടെ ഉള്ളിൽ പശ്ചാത്താപത്തിന്റെ ഗോപുരം ഉണ്ടെങ്കിലും പുറമേ കാണിക്കില്ല. 'സോറി' എന്ന വാക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഉപയോഗിക്കുന്നത് വിദേശികൾ ആണ്. ഇവിടെ മലയാളികൾക്ക് മാപ്പ് ചോദിക്കാൻ കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. അവര് മാപ്പ്‌ ചോദിക്കും - ഗൂഗിളിനോട്.! അഥവാ ആരെങ്കിലും ആത്മാർത്ഥമായി ആരോടെങ്കിലും ചോദിച്ചാലോ അവരുടെ മാപ്പിന് ചിലർ ഒരുവിലയും കൊടുക്കില്ല. സോറി പറയുക എന്നത് അവരുടെ തെറ്റ് ഏറ്റു പറയുന്നതല്ലേ? പൊറുക...

ഞാൻ ജ്യോൽസ്യൻ ആണെന്ന് വിചാരിച്ചു ആരെങ്കിലും എന്നോട് 'സ്വപ്നത്തിൽ മൂന്ന് ആടുകളെ കണ്ടാൽ എന്തായിരിക്കും' എന്നു ചോദിച്ചാൽ? ഞാൻ പറയും : "നിങ്ങൾ കണ്ടത് മൂന്നാടുകളെ അല്ല. പകരം മൂന്നു മനുഷ്യരെയാണ്. അതിൽ രണ്ടു പേർ നിങ്ങളുടെ ബന്ധുക്കളോ സുഹൃത്തുക്കളോ ആകാം. രണ്ടുപേർക്ക് ആടിന്റെയും  മറ്റേയാൾക്ക് ചെന്നായയുടെയും സ്വഭാവം ആണ്. അതിൽ ഒരാട് നിങ്ങൾ ആണ്. ചെന്നായ ആട്ടിൻത്തോൽ ഇട്ടിരിക്കുകയാണ്. അതാണ് മൂന്നാടായി കണ്ടത്. പണ്ട് ഒരു കഥയുണ്ടായിരുന്നു. മുട്ടനാടുകളെ തമ്മിൽ യുദ്ധത്തിന് പ്രേരിപ്പിച്ചിട്ട് ആ യുദ്ധത്തിന്റെ നടുക്ക് നിന്ന് ചോര കുടിക്കുന്ന ആട്ടിൻത്തോലിട്ട ചെന്നായയുടെ കഥ. ഇന്ന് പലരും ആട്ടിൻത്തോൽ അണിഞ്ഞ ചെന്നായയാണ്. അതുകൊണ്ട് താങ്കളെ ചതിക്കാൻ ആരോ പുറപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. എപ്പോഴും ഒരു പട്ടാളക്കാരനെപ്പോലെ ഇരിക്കുക. ചാരൻ എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും കടന്നു വരാം. ആരെയും കണ്ണടച്ചു വിശ്വസിക്കരുത്. നിങ്ങൾ സ്വപ്നം കണ്ടാലും ഇല്ലെങ്കിലും ജാഗ്രത! പണ്ട് ആട്ടിൻത്തോൽ അണിഞ്ഞ ഒരു ചെന്നായ എന്റെ അച്ഛന്റെ അടുത്തും വന്നിരുന്നു. ആ ആടിന്റെ മുഖമ്മൂടി അഴിഞ്ഞു വീണപ്പോഴേക്കും വലിയൊരു ചതിക്കുഴിയിൽ അച്ഛൻ വീണു. അവിടെ നിന്നു...

അക്വേറിയത്തിൽ ആദ്യം കണ്ട കാഴ്ചകൾ കൗതുകം നിറഞ്ഞതായിരുന്നു. നല്ല ഭംഗിയുള്ള കല്ലുകളും, ചെടികളും, പിന്നെ എന്നെപ്പോലെ വേറെയും രണ്ടു പേർ. അവരെ പരിചയപ്പെട്ടു. ഇടക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. അങ്ങനെ കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മടുപ്പ് തോന്നി. വലുതായപ്പോൾ ആ സ്ഥലം പോരാതെ വന്നു. അതു കണ്ട് സഹതാപം തോന്നിയവർ എടുത്തു കിണറ്റിൽ ഇട്ടു. കിണറ്റിലെ പുതിയ ആളായതിനാൽ പരിചയപ്പെടാൻ അവിടെ കുറച്ചുപേർ ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ കൂടുതൽ ദിവസം അവിടെ കിടന്നില്ല. ആരോ എടുത്തു കുളത്തിൽ ഇട്ടു. കുളത്തിൽ കൂടുതൽ പേർ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതിൽ സന്തോഷം തരുന്നവരും വേദനിപ്പിക്കുന്നവരും ഉണ്ട്. എങ്ങനെ അവിടെ നിന്നും രക്ഷപെടുമെന്ന് വിചാരിച്ചിരുന്നപ്പോൾ കാലവർഷം വന്നു. ആ കാലവർഷത്തിൽ ഡാം തുറന്നു. ഡാമിലെ വെള്ളം കുളത്തിനെ മൂടി. അവിടെ നിന്നും പിന്നീട് ഒരു യാത്ര. ആ യാത്ര അവസാനിച്ചത് വിശാലമായ കടലിൽ. കടൽ ഇത്രയും മനോഹരമായിരുന്നോ? അവിടെ എങ്ങോട്ടു നോക്കിയാലും പുതിയ കാഴ്ചകൾ. സന്തോഷം കൊണ്ടു തുള്ളിച്ചാടി. ആ ചാട്ടം ഉടനെ നിന്നു. അവിടെയും മനസമാധാനം ഇല്ലെന്നു മനസിലായി. ഓരോ കടമ്പ കഴിയുമ്പോഴും വിചാരിച്ചു "ഇനി വിഷമിക്കാനില്ല എന്ന് ". പക്ഷേ... വ...

എല്ലാ കുട്ടികളേയും പോലെ എന്റെ മോനും വെള്ളിയാഴ്ചയാകുമ്പോൾ സന്തോഷമാണ്. ഇനി രണ്ടു ദിവസം സ്കൂളിൽ പോകേണ്ട. ഞായറാഴ്ച ഉച്ച കഴിയുമ്പോൾ സന്തോഷം മാറി സങ്കടമാകും. പിറ്റേന്ന് സ്കൂളിൽ പോകണ്ടേ...!! 'ഓണത്തിനും ക്രിസ്തുമസ്സിനും അവധി പത്ത് ദിവസം' എന്നതിനോട് അവന് തീരെ താല്പര്യം ഇല്ല. പിന്നെ രണ്ട് മാസം വെക്കേഷൻ - അതിനും ചെറിയ വിഷമം ഉണ്ട്. കാരണം ഈ അവധികൾ എല്ലാം പെട്ടെന്ന് പോകുന്നു.! അവധിയെക്കുറിച്ചുള്ള അവന്റെ അഭിപ്രായമാണ് "ആറുമാസം പഠിത്തം...ആറുമാസം അവധി" - അത്രയേയുള്ളൂ.!! ഇത്രയും മടിയുള്ളയാൾക്ക് സ്കൂളിൽ പഠിത്തം ഉണ്ടെങ്കിൽ ഒരു ദിവസം പോലും പോകാതിരിക്കാൻ പറ്റില്ല. പഠിത്തത്തിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ മൂന്നോ സ്ഥാനത്തായിരുന്നു ഇതുവരെ. സ്കൂളിൽ അധ്യാപകർക്ക് അവൻ നന്നായി പഠിക്കുന്ന, കുരുത്തക്കേട് അധികം ഇല്ലാത്ത പാവം കുട്ടി.! അധ്യാപകർ മിക്ക മത്സരത്തിനും, കാണുന്ന എല്ലാ സ്കോളർഷിപ്പ് പരീക്ഷക്കും അവനെ ചേർക്കും. ഒന്നിനും അവൻ അധ്യാപകരോട് 'നോ' പറയില്ല. അവസാനം എല്ലാം എന്റെ തലയിൽ. പിന്നെ വിശ്രമമില്ലാത്ത ഓരോ ദിവസങ്ങൾ. എന്റെ മാത്രമല്ല, എല്ലാ അമ്മമാരുടെയും അവസ്ഥ ഇതുതന്നെ.! ...

ചെറുതായിരുന്നപ്പോൾ ഇരുട്ടിനെ ഞാൻ കൂടുതൽ ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു. നാലോ അഞ്ചോ വയസ്സുള്ളപ്പോൾ പകലും ചില സമയങ്ങളിൽ എനിക്ക് പേടിയായിരുന്നു. എന്റെ അടുത്ത് അച്ഛനും അമ്മയും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും ഞാൻ ഭയന്നിരുന്നു. കാരണം ആരും കാണാത്തതും കേൾക്കാത്തതും എനിക്ക് മാത്രം അനുഭവപ്പെട്ടു. ശബ്ദമായി കേൾക്കുന്നത് ആരുടെയോ ചിരിയും, കാണുന്നത് കുറെ വൃത്തങ്ങളും. ചിരിയും വൃത്തങ്ങളും ഒരുമിച്ചാണ് വരുന്നത്. വൃത്തങ്ങളുടെ വലുപ്പമനുസരിച്ചു ചിരിയുടെ ശബ്ദത്തിനും ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകൾ ഉണ്ടാകും. എന്റെ ഈ അവസ്ഥ അന്ന് ഞാൻ ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ ആരും ശ്രദ്ധിക്കില്ല. നാലഞ്ച് വയസുള്ള കുട്ടിക്ക് വട്ടായോന്ന് അവർക്ക് തോന്നിക്കാണും...!! അന്ന് എന്റെ കണ്ണിന് യാതൊരു കുഴപ്പവും ഇല്ല. എന്നാലും ഞാൻ കരുതുന്നു 'അന്ന് ഇടയ്ക്ക് കാണുന്ന വൃത്തങ്ങൾ എന്റെ കണ്ണിന്റെ കുഴപ്പം ആയിരിക്കാം. പക്ഷെ 'ചിരി'! അതാരാ ചിരിക്കുന്നത്...!? അച്ഛൻ മരിക്കുന്നതുവരെ എന്നും രാത്രിയിൽ ഉറക്കത്തിൽ ഞാൻ ദുഃസ്വപ്നം കണ്ട് പേടിച്ച് ഒച്ചവെച്ചു കരയും. അച്ഛന്റെ ഓഫീസിലെ ഒരങ്കിളിനോട് ഈ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ, അങ്കിൾ ഒരു കുരിശ് ഞാൻ കിടക്കുന്ന കട്ടിലിൽ വെയ്ക്കാൻ കൊടുത്തു. അച്ഛൻ അതു...

ജനനി, മാതാവ്, അമ്മ...പലരുടെയും എഴുത്തിൽ കൂടുതലും കാണുന്ന വാക്കുകൾ . ഒരു സാഹിത്യകാരൻ എഴുതുന്നതു പോലെ നന്നായി അമ്മയെക്കുറിച്ച് എഴുതാൻ ലോകത്തു എല്ലാവർക്കും കഴിയും. അതിനു അമ്മ തരുന്ന നിസ്വാർത്ഥമായ സ്നേഹം തിരിച്ചു തോന്നിയാൽ മാത്രം മതി. "മാതാ പിതാ ഗുരു ദൈവം ". ആദ്യം വരുന്നത് അമ്മ. അവസാനം ആണ് ദൈവം വരുന്നത്. കൺകണ്ട ദൈവത്തെ കാണാതെ കാണാത്ത ദൈവത്തെ തേടി പോകുന്നു. കാണാൻ കഴിയുന്ന ദൈവത്തിന് സംരക്ഷണം കൊടുക്കാതെ കാണാൻ കഴിയാത്ത ദൈവത്തിന്റെ സംരക്ഷണത്തിനു വേണ്ടി സ്വന്തം ജീവൻ കളയുന്നു. ഒരു കുഞ്ഞു ജനിക്കുമ്പോൾ ആദ്യം കാണുന്നത് അമ്മയെ. ആദ്യം പറയുന്ന വാക്ക് അമ്മ. ആ അമ്മ പറഞ്ഞു കൊടുക്കുന്ന വാക്കാണ് ദൈവം. ത്യാഗത്തിന്റെയും ക്ഷമയുടെയും ഭാരത്താൽ എവിടെയും തലകുനിച്ചു നിൽക്കുന്ന അമ്മ. വീട് എന്ന സ്ഥാപനത്തിലെ മാനേജർ ആണ് അമ്മ. അതിന്റെ ഒരഹങ്കാരവും അമ്മയ്ക്കില്ല. ഈ മാനേജർക്ക് അവധിയും, ശമ്പളവും ഇല്ല. ത്യാഗവും ക്ഷമയും അമ്മയ്ക്ക് മാത്രം കൊടുക്കുന്നത് ശരിയല്ല. അമ്മയും ഒരു സാധാരണ വ്യക്തിയാണ്. ഒരമ്മയും മക്കളെ ശപിക്കില്ല. പക്ഷെ, അമ്മയുടെ കണ്ണുനീര് മക്കൾക്ക്‌ ശാപമായിത്തീരും. ലോകത്ത് ഏറ്റവും ശക്തിയുള്ള വാക്ക്...

നമ്മുടെ സർക്കാരിന് ലോക്ക്ഡൗണിനു പകരം ഒരു മത്സരം നടത്തിയാൽ മതിയായിരുന്നു. അത്യാവശ്യക്കാർ മാത്രം പുറത്തു പോയാൽ മതി എന്നു പറഞ്ഞാൽ എല്ലാവർക്കും ആവശ്യങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. വഴിയിൽ എവിടെയെങ്കിലും ആളുകൾ ഉണ്ടോന്ന് അറിയാനെങ്കിലും ഇറങ്ങുന്ന ആവശ്യക്കാർ ഉണ്ട്.! ടി വി യിൽ നോക്കിയാൽ എന്തിനും ഏതിനും മത്സരം തന്നെ. സംഗീതം, ഡാൻസ്, കോമഡി, ഉടൻ പണം, ബിഗ്‌ബോസ്.... അങ്ങനെ മത്സരങ്ങൾ നിരവധിയാണ്. ഈ മത്സരത്തിൽ എല്ലാം ആരെങ്കിലും വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്യുന്നുണ്ടോ? വിജയി ആവാൻ എല്ലാവരും അഹോരാത്രം പരിശ്രമിക്കുന്നു. അവർ വെറുതെ മത്സരിക്കുകയല്ലല്ലോ. അവർക്കെല്ലാം ഒരേയൊരു ലക്ഷ്യം 'സമ്മാനം'. അങ്ങനെ ഒരു മത്സരം നടത്തിയിരുന്നെങ്കിൽ തൊണ്ണൂറ് ശതമാനവും വിജയിക്കും. ബാക്കി പത്ത് ശതമാനം മത്സരത്തിൽ താല്പര്യം ഇല്ലാത്തവരാണ്. പറയാൻ പറ്റില്ല... ആ പത്ത് ശതമാനവും ചിലപ്പോൾ ഉണ്ടാകില്ല. 100% വിജയിച്ചേനെ.!! എങ്ങനെയായിരിക്കും ആ മത്സരം? "ഈ കൊറോണക്കാലം കഴിയുമ്പോൾ കൊറോണ വരാത്തവർക്കെല്ലാം 5 ലക്ഷം രൂപ വീതം കൊടുക്കുമെന്ന് " പ്രഖ്യാപിച്ചാൽ മതി. പിന്നെ ഒരാളും "അത്യാവശ്യക്കാരായി" പുറത്തിറങ്ങില്ല.

നമുക്ക് ചിന്തിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഉണ്ട്. ആരുടെയും ചിന്തകളെ പിടിച്ചു കെട്ടാൻ ആർക്കും കഴിയില്ല. നമ്മുടെ ചിന്തകൾക്ക് കടിഞ്ഞാണിടാൻ നമുക്ക് പോലും കഴിയുന്നില്ല. പിന്നെയാ മറ്റൊരാൾക്ക്‌.!! അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യം നഷ്ടപ്പെട്ടവർ കാട്ടിക്കൂട്ടുന്ന തെറ്റുകൾക്ക്  ഉത്തരവാദികൾ ആ സ്വാതന്ത്ര്യം നിഷേധിച്ചവർ മാത്രമാണ്. സ്വന്തം അഭിപ്രായം പറയാൻ പതിനെട്ടു വയസ്സ് തികയാണോ? പതിനെട്ടു വയസ്സ് കഴിഞ്ഞവർ പറയുന്ന അഭിപ്രായങ്ങൾ എല്ലാം ശരിയാണോ? പ്രായം അല്ല ഒരാളെ വിവേകി ആക്കുന്നത്, അയാൾ എങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്നതിലാണ്. എല്ലാവരുടെയും അഭിപ്രായങ്ങൾ എല്ലാം ശരിയാവണമെന്നില്ല. കൂടുതലും തെറ്റായിരിക്കും. തെറ്റ് തിരുത്താനെങ്കിലും ആ വ്യക്തിക്ക് തുറന്നു സംസാരിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം കൊടുക്കണം. ഇത്തരം സ്വാതന്ത്ര്യം നഷ്ടപ്പെടുന്നവരിൽ നിന്ന് നല്ലൊരു വ്യക്തി പിറവിയെടുക്കില്ല. മാന്യമായി എന്തഭിപ്രായം പറയാനും ഏതൊരു വ്യക്തിക്കും അവകാശം ഉണ്ട്. സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ, ശ്രീ നാരായണഗുരു, ഗാന്ധിജി അങ്ങനെ എത്രയോ മഹാന്മാർ - അവരുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ പ്രായപൂർത്തിയായതിനു ശേഷമാണോ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയത്..!!??

നമ്മുടെ ബാല്യം ആരെങ്കിലും മറക്കുമോ? ഒരിക്കൽ ഒരു ആയുർവേദ ആശുപത്രിയിൽ ഞാനും അമ്മയും കൂടി പോയി. അവിടെ നല്ല തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഞാനും അമ്മയും അവിടെ കിടന്ന പേപ്പറും മാസികയും എല്ലാം വായിച്ചും ഇടയ്ക്ക് എന്തെങ്കിലും സംസാരിച്ചും സമയം കളഞ്ഞു. അതിനിടയ്ക്കു അമ്മയുടെ ടോക്കൺ നമ്പർ വിളിച്ചു. ഞങ്ങൾ ഡോക്ടറെ കണ്ടു. പിന്നെ അമ്മയെ കണ്ണിൽ മരുന്നൊഴിച്ചു അവിടെ ഇരുത്തി. എന്നെ പുറത്തും ഇരുത്തി. വീണ്ടും എന്റെ ബോറടി ആരംഭിച്ചു. അപ്പോൾ അവിടെ രണ്ടു മൂന്നു കുട്ടികൾ കളിക്കുന്നു. അവരുടെ കളി കണ്ടപ്പോൾ ഞാനെന്റെ കുട്ടിക്കാലം ഓർത്തുപോയി. തേവര.... അവിടെ ഞാനുൾപ്പെടെ ഒരുപാട് കുട്ടികൾ. വെക്കേഷൻ ആയാൽ പിന്നെ കളിയോട് കളിയാണ്. ചുറ്റുവട്ടത്തൊക്കെയുള്ള പേരമരത്തിലും മാവിലും എല്ലാം മരം കയറാൻ മാത്രം പറ്റുന്ന കുറച്ചുപേരുണ്ട്. അവർ ഉടമസ്ഥൻ അറിയാതെ പേരക്കയും മാങ്ങയും എല്ലാം പറിച്ചു ഞങ്ങൾക്ക് തരും. എന്നിട്ട് ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും കൂടിയിരുന്നു കഴിക്കുമ്പോൾ, ഞങ്ങൾ പറിച്ചതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ പേരക്കയും മാങ്ങയും ആയി ആ ഉടമസ്ഥൻ വന്നു ഞങ്ങൾക്ക് തരും. അപ്പോൾ ഞങ്ങളുടെയെല്ലാം മുഖത്തുള്ള ചമ്മൽ കണ്ട് അവർ ആസ്വദിക്കുന്നത് കാണാം. എന്തു രുചിയായിരുന്നു ആ...

പവർകട്ട്  ഉണ്ടായിരുന്ന കാലം. അരമണിക്കൂർ കറണ്ട് ഉണ്ടാവില്ല. ഓരോ ദിവസവും എപ്പോഴാണ് പോകുന്നതെന്ന് മുൻകൂട്ടി അറിയാം. അഥവാ കറണ്ട് പോയില്ലെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ മെഴുകുതിരി കത്തിച്ച് കാത്തിരിക്കും.  ആ അരമണിക്കൂർ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ ഗാനമേളയായിരിക്കും. നിശബ്ദമായിരിക്കുന്ന സമയത്ത് ഞങ്ങളുടെ ഗാനമേള അയൽപക്കത്തുള്ളവർ ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടാകും. ചിലപ്പോൾ ഞങ്ങളോട് നിർത്താൻ എങ്ങനെ പറയും എന്നോർത്ത് വിഷമിക്കുന്നുണ്ടാകും. ഞങ്ങൾ ഇതൊന്നും കാര്യമാക്കിയില്ല.  പള്ളുരുത്തി കോർട്ടേഴ്സിൽ താമസിക്കുമ്പോൾ ഇതുപോലൊരു ലോഡ്ഷെഡ്ഡിങ് സമയത്ത് കറണ്ട് പോയി. മെഴുകുതിരി കത്തിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നത് മുൻവശത്തെ മുറിയിൽ ആണ്. ഞങ്ങൾ ഇരിക്കുന്ന മുറിയിൽ അരണ്ട വെളിച്ചം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. കറണ്ട് പോയ ഉടനെ ഞങ്ങൾ മൂന്നു പേരും ഞങ്ങളുടെ വാ തുറന്നു. ഓരോരുത്തരും പാടാൻ തുടങ്ങി. പഴയതും പുതിയതുമായ സിനിമാഗാനങ്ങൾ ആണ് പാടുന്നത്.  ഞങ്ങളങ്ങനെ പാടിക്കൊണ്ടിരുന്ന സമയത്ത് ആരോ വാതിലിൽ മുട്ടുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. ഞങ്ങൾ പരസ്പരം നോക്കി. ഇരുട്ടായതു കൊണ്ട് ഒറ്റയ്ക്കു ചെന്നു വാതിൽ തുറക്കാൻ പേടി. അപ്പോൾ വീണ്ടും മുട്ടുന്നു. ഞങ്ങൾ മൂന്നു പേരും ഒരുമിച്ച് എഴുന്നേ...

എന്നെ അടുത്തറിയാവുന്നവർക്കുള്ള ഒരു പരാതിയാണ് എന്റെ വൃത്തി. ആ കാര്യത്തിൽ ഞാൻ അവർക്കൊരു തലവേദനയാണ്. ഇത് ഇന്നും ഇന്നലെയും തുടങ്ങിയതല്ല. തീരെ ചെറുതായിരുന്നപ്പോഴേ ഉള്ള സ്വഭാവമാണ്. ഞാൻ ഒന്നാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന കാലം. അന്ന് ഉച്ചയ്ക്ക് ഊണ് കഴിക്കാൻ കുട്ടികളെ സ്കൂളിൽ വരാന്തയിൽ ആണ് ഇരുത്തുന്നത്. ക്ലാസ്സ്‌ മുറികൾ വൃത്തികേടാകാതിരിക്കാനാണ് അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്. കുട്ടികൾ കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ അവർ വരാന്ത കഴുകും. പതിവുപോലെ ഒരു ഉച്ചസമയത്ത് ഊണ് കഴിക്കാൻ ഞങ്ങൾ കുട്ടികൾ വരാന്തയിൽ ഇരുന്നു. എല്ലാവരും അവരവരുടെ പാത്രം തുറന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞാനും എന്റെ പാത്രം തുറന്നു ഒരുരുള ചോറ് എടുത്തു കഴിച്ചു. അടുത്ത പിടി എടുക്കാൻ നോക്കുമ്പോൾ അതാ വരുന്നു എന്റെ വില്ലൻ.! രണ്ടിലോ മൂന്നിലോ പഠിക്കുന്ന ഒരാൺകുട്ടി. അവൻ അടുത്ത് വരുന്തോറും എനിക്ക് ഓക്കാനം വന്നു. വേഗം പാത്രം അടച്ചു വെച്ചു. ആ കുട്ടിയുടെ മുഖത്തു ഞാൻ ഒന്നേ നോക്കിയുള്ളൂ. ആനയ്ക്ക് രണ്ട് കൊമ്പുള്ളത് പോലെ അവന്റെ മൂക്കിൽ നിന്നും ഒഴുകി വരുന്നു.! അവന്റെ കൈയിൽ ഒരു തൂവാല പോലും ഇല്ല. ഞാൻ ഛർദ്ദിക്കാൻ തുടങ്ങി. ടീച്ചർ വന്നു എന്നോട് കാര്യം ചോദിച്ചു. ആ കൊച്ചിന്റെ നേരെ...

അന്നും പതിവുപോലെ പഠിക്കാനായി ബുക്കും കൊണ്ട് ഞാൻ പറമ്പിലെ എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ട മരത്തിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി. പോകുന്ന വഴി ഞാൻ ഒരു കാഴ്ച കണ്ടു. ഒരു പ്രായമായ മനുഷ്യൻ തേങ്ങ പൊതിക്കുന്നു. "ഈ മനുഷ്യൻ ഈ തേങ്ങകൾ എല്ലാം എപ്പോൾ പൊതിച്ചു തീരും!" എന്ന വിചാരത്തോടെ ഞാൻ നടന്നെന്റെ മരത്തിന്റെ കീഴിൽ പോയിരുന്നു. ഞാൻ ബുക്ക്‌ തുറന്നു പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരു പത്തു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു കാണും, ആരോ "ശൂ.......ശൂ....." ന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഞാൻ നോക്കി ആരാണെന്നറിയാൻ. ആരെയും കണ്ടില്ല. വീണ്ടും പഠിക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ പിന്നെയും അതേ "ശൂ......ശൂ...."!! ഇപ്പൊ മനസിലായി. ആ തേങ്ങാക്കാരൻ. ആളു കൊള്ളാലോ... ഈ വയസ്സുകാലത്തും പൂവാലനോ?! "ശൂ......ശൂ...." എന്ന വിളി സഹിക്കാതെ വന്നപ്പോൾ ഞാൻ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു, ദേഷ്യത്തോടെ വീട്ടിലേക്കു നടന്നു. നടക്കുന്നതിനിടയിൽ വീണ്ടും കേട്ടു..."ശൂ......ശൂ...." ഹൊ! ഇതെന്തു ശല്യമാണെന്ന് വിചാരിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ ആ തേങ്ങാക്കാരൻ ഒന്നുമറിയാത്തതുപോലെ തേങ്ങ പൊതിക്കുന്നു. "ഓഹോ, ഇതിനിടയിൽ ഒരുപാട് തേങ്ങയും പൊതിച്ചല്ലോ!" എന്നെ കണ്ടിട്ടും ഒരു ഭാവവും ...

അച്ഛൻ ഞങ്ങളെ വിട്ടുപോയപ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക് കൂട്ടായി കുറച്ചു നാൾ അച്ഛന്റെ അച്ഛൻ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു. അപ്പാപ്പൻ ചിലപ്പോൾ "കാക്കത്തൊള്ളായിരം" എന്ന സിനിമയിലെ ശങ്കരാടിയുടെ കഥാപാത്രത്തെപ്പോലെയാണ്. മറ്റുചിലപ്പോൾ ജഗതി ശ്രീകുമാർ ഏതോ സിനിമയിൽ ചെയ്ത അപ്പൂപ്പനെ പോലെയും. ആരെയും വെറുതെ വിടില്ല. അപ്പാപ്പന്റെ മുന്നിൽപ്പെടുന്നവരോട് അപ്പാപ്പൻ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ച് അവരെ വേദനിപ്പിക്കും. അതുകൊണ്ട് എല്ലാവർക്കും പേടിയാണ്. അച്ഛന്റെ വീട്ടിൽ പണ്ട് ട്യൂഷൻ സെന്റർ നടത്തിയിരുന്നു. പുറത്തുനിന്നും വേറെ ടീച്ചർമാരും അവിടെ പഠിപ്പിക്കാൻ വന്നിരുന്നു. അപ്പാപ്പനോട് ഡിഗ്രിക്കും മറ്റും പഠിക്കുന്നവർ സംശയങ്ങൾ ചോദിക്കും. അപ്പോൾ തന്നെ ഉത്തരങ്ങൾ അവർക്ക് കിട്ടുകയും ചെയ്യും. "എനിക്ക് എല്ലാം അറിയാമെന്ന" ഒരു ഭാവം അപ്പാപ്പന് ഉണ്ടായിരുന്നു. അപ്പാപ്പൻ എന്നോട് എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചാൽ എനിക്കറിയാവുന്ന പൊട്ടത്തരങ്ങൾ അപ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ പറയും. അതുകേട്ടു എന്നെ വഴക്ക് പറയും. പിന്നീട് അതിന്റെ വിശദീകരണം ഉണ്ടാകും. പെട്ടുപോയ ഞാൻ പിന്നെ കേട്ടു കൊണ്ടിരിക്കും. അതിനിടയിൽ അവിടെ പലരും എന്നെ രക്ഷിക്കാൻ നോക്കും. പക്ഷെ, എന്റെ അപ്പാപ്പൻ എന...

ഒരിക്കൽ ഒരു രാജ്യത്ത് ഒരു ഭരണാധികാരി തന്റെ രാജ്യത്ത് എന്നും സമാധാനം ഉണ്ടാകാൻ ദൈവത്തിനോട് ഒരു വരം ചോദിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. എങ്ങനെയാണ് വരം ചോദിക്കേണ്ടതെന്ന് വ്യക്തമായി അദ്ദേഹത്തിന് അറിയാമായിരുന്നു. അങ്ങനെ ദൈവം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ദൈവം ചോദിച്ചു : "നിനക്ക് എന്താണ് വേണ്ടത്?" ഭരണാധികാരി തന്റെ ആവശ്യം പറഞ്ഞു : "ആര് എന്ത് ചിന്തിച്ചാലും അത് പരസ്യമാകണം." "വിചിത്രമായ ഈ വരം എന്തിനാണ്?! നിനക്ക് ഇതുകൊണ്ട് എന്താണ് ഗുണം?!!" ദൈവം ചോദിച്ചു. ഭരണാധികാരി മറുപടി പറഞ്ഞു : "എന്റെ നാടിന്റെ നന്മയ്ക്ക് വേണ്ടിയാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്... ഏതെങ്കിലും ഒരു കള്ളൻ മോഷ്ടിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചാൽ ഉടനെ മോഷ്ടിക്കപ്പെടാൻ സാധ്യതയുള്ള വീട്ടിലോ സ്ഥാപനത്തിലോ ഉള്ളവർ അറിയുകയും, അത്  അവർക്ക് മുൻകരുതൽ എടുക്കാനും, അങ്ങനെ മോഷണവും അതുവഴിയുണ്ടാകുന്ന അക്രമത്തിൽ നിന്ന് അവർക്ക് സ്വയം രക്ഷപ്പെടാനും സാധിക്കുന്നു. മാത്രമല്ല കള്ളൻ മനസ്സിൽ ചിന്തിക്കുമ്പോഴേക്കും പോലീസുകാർക്ക് അയാളെ പിടിക്കാനും കഴിയുന്നു. കള്ളം പറയുന്ന സ്വഭാവം ഇല്ലാതാകും. നമ്മുടെ കൂടെ കൂട്ടുകൂടി ഇരിക്കുന്ന ആൾ എങ്ങനെയുള്ള ആളാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ സാ...

എവിടെപ്പോയാലും ഒരു കുട എപ്പോഴും എന്റെ കൈയിൽ ഉണ്ടാകും. അതെനിക്ക് ഒരു ധൈര്യമാണ്. തനിച്ചല്ല എന്നൊരു തോന്നൽ ഉണ്ടാകും.  വീടിനടുത്ത് ആയിരുന്നു "ചൈത്രം " ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട്. അവിടെയാണ് ഞാൻ ഡ്രോയിംഗ് പഠിച്ചത്. പൊതുവേ 'പുറത്താരോടും മിണ്ടാത്ത' എന്റെ ആ സ്വഭാവം കുറെയൊക്കെ മാറ്റി തന്നത് ഡ്രോയിംഗ് ക്ലാസിലെ കുട്ടികളാണ്. വീട്ടിൽ പോയാണ് ഉച്ചയ്ക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത്. രാവിലെയും വൈകിട്ടും എനിക്ക് ആരെങ്കിലും കൂട്ട് ഉണ്ടാകും. ഉച്ചയ്ക്ക് ഞാൻ തനിച്ചു പോകണം.  ഒരു ദിവസം ഞാൻ ഊണ് കഴിച്ച് തിരിച്ച് ഡ്രോയിംഗ് ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടന്നു. കുറച്ചു നടന്നു വന്നപ്പോഴേക്കും ക്ലാസിലെ കുട്ടികളെ വഴിയിൽ വെച്ച് കണ്ടു. അവർ കടയിൽ നിന്നും എന്തൊക്കെയോ വാങ്ങുന്നു. നടക്കുന്നതിനിടയിൽ അവരെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു. ഞാൻ ക്ലാസ്സിൽ എത്തുന്നതിനു മുമ്പ് അവർ ക്ലാസ്സിൽ എത്തി. നടത്തത്തിൽ ഞാൻ ആമയാണ്.    അങ്ങനെ എന്തായാലും ഞാനും ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് അടുക്കാറായി. ദൂരെ നിന്ന് തന്നെ ഞാൻ കണ്ടു, ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന് മുന്നിൽ ചെറിയ ആൾക്കൂട്ടം. അടുത്തു വന്നപ്പോൾ മനസിലായി സാറും കുട്ടികളും ആണെന്ന്. അവർ ഞാൻ വരുന്ന വഴിയെ നോക്കുകയാണ്. ...

ഞാൻ  എപ്പോഴും സ്വപ്‌നങ്ങൾ കാണുന്നു. അത് ഇന്നോ ഇന്നലെയോ തുടങ്ങിയതല്ല. എന്നായിരിക്കും തുടങ്ങിയത്? ഞാൻ ആദ്യം കണ്ട സ്വപ്നം എന്തായിരിക്കും? എത്ര ശ്രമിച്ചാലും കിട്ടില്ല.! ആരോടെങ്കിലും ചോദിക്കാൻ പറ്റുമോ?!. ചില സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഒരു സിനിമ പോലെ തോന്നും. ടി വി യിൽ നല്ല സിനിമയുടെ  ക്ലൈമാക്സ്‌ ആകുമ്പോൾ കറന്റ്‌ പോകുന്നതു പോലെ, നല്ല സ്വപ്‌നങ്ങൾ പൂർത്തിയാക്കാനും സമ്മതിക്കില്ല. അപ്പോഴേക്കും എഴുന്നേൽക്കും. ടി വി യിൽ എപ്പോഴെങ്കിലും ആ സിനിമയുടെ ബാക്കി കാണാൻ പറ്റും. പക്ഷെ... ഈ സ്വപ്നത്തിന്റെ ബാക്കി എങ്ങനെ കാണും? അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോൾ സ്വപ്നം കാണാതിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു. അതിനും പറ്റുന്നില്ല.!! എന്നാൽ വേറെയും കുഴപ്പം ഉണ്ട്. ഏതെങ്കിലും പേടിപ്പിക്കുന്ന സ്വപ്നം കാണുമ്പോൾ എങ്ങനെയും എഴുന്നേക്കാൻ നോക്കിയാലോ, അതിനും കഴിയില്ല. ആ സ്വപ്നം മുഴുവനും കാണും.!! എന്നിട്ട് ഒച്ച വെച്ചു മറ്റുള്ളവരെയും പേടിപ്പിക്കും. ചീത്ത സ്വപ്നങ്ങൾ കാണാതിരിക്കാൻ  വല്ല മാർഗ്ഗവും ഉണ്ടോ? ഞാൻ നോക്കിയിട്ട് ഒറ്റമാർഗ്ഗമേയുള്ളൂ ഉറങ്ങാതെയിരിക്കുക!!!

അല്ലെങ്കിലും അങ്ങനെയാ, എന്തിനും മുൻപന്തിയിൽ നില്കുന്നവർക്കേ എല്ലാം കിട്ടുള്ളൂ. അതല്ലേ സദ്യയ്ക്കു പോകുമ്പോൾ എല്ലാവരും ആദ്യം ഇരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് . അതാകുമ്പോൾ നമ്മുടെ മുന്നിൽ ഇല കാണാൻ പറ്റാതെ വിഭവങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. ഇല്ലെങ്കിൽ  വിഭവങ്ങൾ കാണാൻ കൊതിക്കുന്ന ഇലയുണ്ടാകും.!!  ഒരിക്കൽ മുൻപന്തിയിൽ ഇരിക്കാൻ ഞങ്ങളും ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത് താമസിക്കുന്ന രണ്ടു കുടുംബമായിട്ടു ചക്കുളത്തുകാവ്  അമ്പലത്തിൽ പോയി. അതിരാവിലെയാണ് പോയത്. അമ്പലത്തിൽ സമാന്യം നല്ല   തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ എന്തായാലും അകത്തുകയറി. എല്ലായിടത്തും തൊഴുതു,   വഴിപാടുകൾ എല്ലാം നടത്തി സമാധാനമായി എല്ലാവരും പുറത്തിറങ്ങി.  എല്ലാവർക്കും വിശക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇനി ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഹോട്ടലിലേക്ക് പോകാമെന്ന് പറഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ, അവിടെ ഒരു പന്തലിട്ടിരിക്കുന്നത് കണ്ടു. "ഹായ് .. അമ്പലത്തിൽ അന്നദാനവും ഉണ്ടല്ലോ..!" എന്നു പറഞ്ഞ് ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും അവിടേക്ക് നടന്നു.  ഞങ്ങൾ പന്തലിന്റെ അകത്തു കടന്നു. ചുറ്റിനും നോക്കി. ഒരുപാട് സീറ്റുകൾ ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. ഏതു സീറ്റിൽ ഇരിക്കണമെന്ന ആശങ്കയിൽ...

അന്ന് ഒരു ശനിയാഴ്ച. ഞാൻ പതിവുപോലെ കലാഭവനിൽ നിന്നും ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞു വീട്ടിലേക്കു നടക്കുകയായിരുന്നു. രാവിലെ ബസ്സ്റ്റോപ്പിലേക്കു പോകുമ്പോൾ വഴിയരികിൽ കുറേ ചേട്ടന്മാർ ഉണ്ടാകും.  പൂവാലന്മാർ എന്നും വിളിക്കാം. തിരിച്ചു ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോഴും ഇതേ കൂട്ടർ അവിടെ നിൽക്കുന്നുണ്ടാകും. അവരുടെ അടുത്തെത്തുമ്പോൾ മിക്കപ്പോഴും അവർ പാട്ട് പാടും. എപ്പോഴും എന്റെ കൈയിൽ കുടയുണ്ടായിരിക്കും. അതെന്റെ ആയുധമാണ്. ഇതുപോലുള്ളവരുടെ മുഖം കാണാതിരിക്കാൻ ഞാൻ ഈ കുട ഉപയോഗിക്കും. ഒരിക്കൽ അവർ പറയുകയാ : "ഈ കൊച്ചാണ് മഴ കൊണ്ടുവരുന്നത്." ദൂരേന്നു തന്നെ ഞാൻ കണ്ടു അവരെ. എന്തുചെയ്യാം? പതിവുപോലെ കുട തന്നെ ശരണം. നടന്നു നടന്നു ഞാൻ അവരുടെ അടുത്തെത്തി.  അവർ പാടി : "മുൻകോപക്കാരീ...."  അപ്പോൾ ഞാൻ കുട ആ വശത്തേക്ക് മറച്ചു.  അവർ വീണ്ടും പാടി : "മുഖം മറയ്ക്കും നിന്റെ മനസ്സൊരു...."  ദേഷ്യം വന്നിട്ട് ഞാനെന്റെ നടത്തത്തിന്റെ വേഗത കൂട്ടി. ആ വേഗത എന്റെ ചെരുപ്പിന് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. അവരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് ചെരുപ്പ് പൊട്ടി. എന്തൊരു നാണക്കേടാ!.. ആ ചെരിപ്പും കൊണ്ട് നടക്കാൻ ഒട്ടും പറ്റുന്നില്ല. എനിക്ക് ദേഷ്യവും...

യാത്ര ഒരിക്കൽ അവനും അവളും ഒരു തീവണ്ടി യാത്രയിൽ ഒന്നിച്ച് യാത്ര ചെയ്തു. മനപ്പൂർവ്വമല്ല. എന്നാൽ അവർക്ക് പരസ്പരം നേരത്തെ അറിയാം. ആ ദീർഘയാത്രയിൽ പലതും അവർ സംസാരിച്ചു. ആ സംസാരത്തിനിടയിൽ അവർ പരസ്പരം മനസ്സിലാക്കി തങ്ങൾ പ്രണയിക്കുകയാണെന്ന്. അതിനിടയിൽ അവന്റെയും അവളുടെയും പേര് അവൻ തീവണ്ടിയിൽ എഴുതിവെച്ചു.  അവൻ പറഞ്ഞു : "ഇനി എന്നെങ്കിലും നമ്മൾ ഒന്നിച്ച് ഇതേ സീറ്റിൽ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ നമുക്ക് മാത്രം കാണാൻ". അവൾക്ക് ഇറങ്ങാനുള്ളസ്ഥലം എത്തി. ഇറങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് ബാഗ് തുറന്ന് ഒരു കവർ എടുത്ത് അവനു  കൊടുത്തു. അവളുടെ കല്യാണത്തിന് അവനെ ക്ഷണിച്ചു. അവൻ ആ കവർ വാങ്ങി. അവന്റെ ഉള്ളിലെ താങ്ങാനാവാത്ത ദുഃഖം അവൾ കണ്ടു. പ്രണയത്തിന്റെ തുടക്കവും ഒടുക്കവും ഒരു ദിവസം തന്നെ ആയല്ലോ എന്നോർത്ത് ഏറെ വിഷമത്തോടെ അവൾ ഇറങ്ങി നടന്നു. അവൾ  മറയുന്നതുവരെ  നോക്കി നിന്ന് അവൻ വീണ്ടും യാത്ര തുടർന്നു. പിന്നീട് എപ്പോൾ തീവണ്ടിയിൽ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോഴും അവനും അവളും അതേ സീറ്റ് അന്വേഷിക്കും. പക്ഷേ കണ്ടില്ല. എങ്ങനെ കാണും? ഇതുപോലെ കുറെ ആളുകളുടെ പേരുകൾ കണ്ടു ഇന്ത്യൻ റെയിൽവേ മടുത്തു. അവർ പെയിന്റ് അടിക്കാൻ തുടങ്ങി!. ...

അച്ഛനും അമ്മയും ഞാൻ ചെറുതായിരുന്നപ്പോൾ എപ്പോഴും പറയുമായിരുന്നു: "നീ മൂത്തകുട്ടിയാണ്. ഞങ്ങളെപ്പോലെ തന്നെ നിനക്കും നിന്റെ സഹോദരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ ഉത്തരവാദിത്തം ഉണ്ട്." ആ ഉത്തരവാദിത്തം എപ്പോഴും എന്റെ ഉള്ളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് ഞാനൊരു ചേച്ചിയമ്മ ആയിരുന്നു. എന്നു വിചാരിച്ച് ഞാൻ ഇരിക്കുമ്പോൾ അവരുടെ ഉള്ളിൽ ഞാൻ വെറും ചേച്ചി. അവരെ കുറ്റം പറയാൻ പറ്റുമോ? അതിമോഹം ആയിരുന്നു എനിക്ക്. പലപ്പോഴും ഞാൻ എന്നിലെ ചേച്ചിയമ്മയെ പുറത്തെടുക്കും. ഇടയ്ക്ക് ഞാൻ അവരുടെ ടീച്ചറും ആകും.  ഒരിക്കൽ ഞങ്ങൾ കൂട്ടുകാരും കൂടി സ്കൂളിൽ നിന്നും വൈകുന്നേരം തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ മറക്കാനാവാത്ത ഒരു സംഭവമുണ്ടായി. ഞങ്ങൾ പ്രൈവറ്റ് ബസ്സിൽ ആണ് വരുന്നത്. ഞങ്ങളുടെ സ്റ്റോപ്പ് എത്തി. അവിടെ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ ഇറങ്ങാൻ കുറച്ച് അധികം ആളുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങളാണ് ആദ്യം ഇറങ്ങിയത്. ആദ്യം എന്റെ സഹോദരങ്ങളും അവരുടെ പിറകെ ഞാനും നടന്നു. ഞങ്ങൾ കൂട്ടുകാരോടൊത്ത് നിർത്താതെ വർത്തമാനം പറഞ്ഞ് മുന്നോട്ട് നടക്കുകയാണ്.  ബസ് സ്റ്റോപ്പിനടുത്ത് ഒരു ചായക്കടയുണ്ട്. ചായക്കടയിൽ അത്യാവശ്യം ആളുകളുണ്ട്. കുറേ ആളുകൾ ബസ്‌സ്റ്റോപ്പിലും ഉണ്ട്...

ഞാൻ ഒറ്റക്കാണ് യാത്ര. മലകളും പുഴകളും അങ്ങനെ എല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ പറക്കുകയാണ്. ഇടയ്ക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ കാഴ്ചകൾ മങ്ങുന്നതുപോലെ തോന്നി. പിന്നെയാ മനസിലായത് - ഞാൻ കൂടുതൽ ഉയരങ്ങളിലേക്കാണ് പോകുന്നത് എന്ന്. ഭൂമിയെ ഗോളാകൃതിയിൽ കണ്ടു. കുട്ടികളുടെ കാർട്ടൂൺ കഥാപാത്രമായ ഓഗി പൂച്ച പോയപോലെ ഞാനും ഭൂമി വിട്ട് ദൂരേക്ക് പറന്നു. പോയി പോയി അവസാനം ഞാൻ വേറൊരു ഗ്രഹത്തിൽ എത്തി. അവിടെ ഞാൻ സാവധാനം ഇറങ്ങി. ചുറ്റിലും നോക്കി.  ആരുമില്ല. എങ്ങും മരുഭൂമി പോലെ തോന്നിക്കുന്ന ഒരിടം. അസഹ്യമായ പൊടിക്കാറ്റ്. എന്ത് ചെയ്യുമെന്നറിയാതെ ഞാൻ നോക്കി നിന്നപ്പോൾ ഒരു ആരവം കേട്ടു. അവിടേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ കുറെ രൂപങ്ങൾ!! അവർ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരികയാണ്. എവിടെയോ കണ്ടു പരിചയിച്ച മുഖങ്ങൾ!!  ഞാൻ ഭയന്നിരിക്കുകയാണെന്ന്  അവർക്ക് മനസ്സിലായി. അതിലൊരാൾ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നിട്ട് പറഞ്ഞു : " പേടിക്കണ്ട, വഴിതെറ്റി വന്നതാണെന്ന് മനസ്സിലായി. ഞങ്ങൾ നിങ്ങളെ തിരിച്ചു കൊണ്ടാക്കാം." എന്റെ പേടി കുറച്ചു കുറഞ്ഞു. എന്നാലും ഇവർക്ക് എങ്ങനെ മലയാളം അറിയാം? ഞാൻ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ...  "ഞങ്ങൾക്ക് ഏതു ഭാഷയും സംസാരിക്കാൻ ഉള്ള കഴിവുണ്ട്." നിങ്...

സ്കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന പ്രായത്തിൽ ഞാനും അനിയത്തിയും കൂടി ഞങ്ങളുടെ ബന്ധുവായ ആന്റിയുടെ വീട്ടിലേക്കു പോയി. അവരുടെ കൈയിൽ ആയിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ റേഷൻകാർഡ്. അത് വാങ്ങിക്കാനാണ് പോയത്. റേഷൻകാർഡുമായി തിരികെ വന്നപ്പോൾ എന്റെ ഒരു കൂട്ടുകാരിയെ കണ്ടു. അപ്പോൾ ചെറുതായി മഴ പെയ്തു തുടങ്ങി. രാഷ്ട്രീയക്കാർ ഡയറി കക്ഷത്ത് വയ്ക്കുന്നതു പോലെ ഞാനും റേഷൻ കാർഡ് അവിടെ വെച്ചിട്ട് കുട നിവർത്തി. ആ കുടക്കീഴിൽ ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും എന്തൊക്കെയോ നിന്ന് സംസാരിച്ചു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഞങ്ങൾ പിരിഞ്ഞു.  ഞാനും അനിയത്തിയും വീട്ടിൽ എത്തി. അച്ഛൻ എന്നോട് റേഷൻകാർഡ് ചോദിച്ചു. കൊടുക്കാനായി ഞാൻ എന്റെ കൈ ഉയർത്തി നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെ റേഷൻകാർഡ് ഇല്ല. ഞാൻ എന്തു മറുപടി പറയും? അനിയത്തി എന്തായാലും സുരക്ഷിതയാണ്. ഞാൻ ഡെയിഞ്ചർ സോണിലും ആയി.  തേവരയിലെ ഒരു ലൈൻ കെട്ടിടത്തിലാണ് ഞങ്ങൾ താമസിച്ചിരുന്നത്. അവിടെ നേവൽ ബേസിലും ഷിപ്യാർഡിലും എയർപോർട്ടിലും ജോലി ഉള്ളവരാണ് താമസിക്കുന്നത്. എല്ലാവരും നല്ല സ്നേഹത്തോടെയാണ് അവിടെ കഴിയുന്നത്. എന്റെ അച്ഛനും നേവൽ ബേസിൽ ആയിരുന്നു ജോലി.  അവിടെയാണ് മുൻകോപത്തിന്റെ മൂർത്തിയായ എന്റെ അച്ഛൻ സടകുടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റത്!!. ...

എന്നും പേടി എന്റെ കൂടെ നിഴലായി ഉണ്ട്. പലപ്പോഴും പല ഭാവത്തിലായിരിക്കും ആ പേടി അവസാനിക്കുന്നത്. കോമഡി, ദുഃഖം, അനുഗ്രഹം ഇവയിൽ ഏതെങ്കിലും ആയിരിക്കും ഉണ്ടാവുക. പലരും വിചാരിക്കും എനിക്ക് ഭയങ്കര ജാഡയാണെന്നു. അതെ, 'ധൈര്യമില്ലായ്മയാണ് എന്റെ ജാഡ'.  പണ്ട് അമ്മയുടെ ഓഫീസിൽ നിന്നും ഞങ്ങൾ ബാംഗ്ലൂരിൽ പോയി. അവിടെ ഒരു മത്സരത്തിൽ (തിരുവാതിരക്കു ഫസ്റ്റ് കിട്ടി) പങ്കെടുക്കാനാണ് പോയത്. സ്റ്റാഫ്‌ അംഗങ്ങളും അവരുടെ ഫാമിലിയും ആയി ഒരു ബസിൽ ആണ് പോയത്. ബസിൽ വെച്ചു ഇടക്ക് അന്താക്ഷരി കളിച്ചു. അന്താക്ഷരിക്ക് നേതൃത്വം വഹിച്ചത് ജെയിംസ് അങ്കിൾ ആയിരുന്നു. ഓരോരുത്തരുടെ കയ്യിലും മൈക്കു വന്നു. കൂട്ടത്തിൽ എന്റെ കയ്യിലും വന്നു. ഞാനും പാടി.  ഞങ്ങൾ ബാംഗ്ലൂരിൽ എത്തി. ഡാൻസും മറ്റെല്ലാ പ്രോഗ്രാമും രാത്രിയിൽ ആണ്. അവിടെ രാവിലെ കുറച്ചു പരിപാടി സ്റ്റേജിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. കൂട്ടത്തിൽ പാട്ടുപാടാൻ കഴിവുള്ളവരെ വിളിച്ചു പാടിച്ചു. അതിൽ ഒരു കുട്ടിയുടെ പാട്ട് എനിക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. അത് ഞാൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ അടുത്ത ആളുടെ പേര് വിളിച്ചു. ആ പേര് എവിടെയോ കേട്ട പരിചയം. അതെ...

"തേടിത്തേടി ഞാനലഞ്ഞു"- അലയണ്ട  "പാടി പാടി ഞാൻ തിരഞ്ഞു"- തിരയണ്ട "ഞാൻ പാടിയ സ്വരമാകെ"- അരോചകമാണ്. "ചൂടാത്ത പൂവുകളായ്‌ " - ആ പൂവ് എനിക്ക് വേണ്ട. " ഹൃദയം തേടും ആശകളായ്‌ " - ആശിക്കണ്ട. "എവിടെ നീ എവിടെ" -  കാണണ്ട "നിന്റെ മനസ്സാം" - ഒരു മനസ്സും ഇല്ല "നിത്യമലർക്കാവെവിടെ" - ആ കാവ് വെട്ടി " എൻ നാദം കേട്ടാലുണരും" - മടുത്തു  "നിൻ രാഗക്കിളിയെവിടെ" - കിട്ടില്ല "എൻ സ്വരത്തിലലിയാൻ കേഴും" - അതിനു പറ്റണ്ടേ? " നിൻ ശ്രുതിതൻ തുടിയെവിടെ" - എന്നിട്ട് വേണം! "എവിടെ നിൻ ശ്രുതിതൻ തുടിയെവിടെ എവിടെ...എവിടെ...എവിടെ" - അലറണ്ട. "ഏതോ വിളികേൾക്കാൻ മടിയായേതോ" - മടിയാണ്. "കളിയരങ്ങിലാടുകയോ"- ആടി മടുത്തു " ഓടിവരാനാകാതേതോ" - ഓടിയും മടുത്തു " വാടിയിൽ നീ പാടുകയോ" - പാടാനൊന്നും തോന്നുന്നില്ല "എന്നുമെന്നും നിന്നെ തിരയും" - വേണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ?! "എന്റെ വേണു തളരുകയോ.." - തളർന്നു തുടങ്ങിയോ? "തളരുകയോ എന്റെ വേണു തളരുകയോ.....

   എന്റെ വിവാഹ വസ്ത്രം ചുവന്ന പട്ടുസാരി ആയിരുന്നു. എനിക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമുള്ള സാരി. ആ സാരി ഉടുത്തു ഞാൻ അമ്പലത്തിൽ പോയി. വീട്ടിൽ തിരികെ വന്നു. നല്ല ക്ഷീണം. സാരി മാറാതെ തന്നെ ഞാൻ കിടന്നുറങ്ങി. സുഖനിദ്ര . ഇത്രയും നന്നായി ഇതിനു മുൻപ് ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല.  ഏതോ സ്വപ്‌നങ്ങളിലൂടെ ഞാൻ സഞ്ചരിച്ചു. അതിൽ ഒരുപാട് രാജ്യങ്ങൾ കണ്ടു. സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ ഞാൻ ഒറ്റക്കല്ല, കൂടെ സന്തോഷ്‌ ജോർജ് കുളങ്ങരയും ഉണ്ട്. എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടമുള്ള ചാനൽ 'സഫാരി.' അതിൽ സഞ്ചാരം - 'ഞാൻ ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന പരിപാടി.' എന്റെ നിർബന്ധം മൂലം ആണ് വീട്ടിൽ അത് വെയ്ക്കുന്നത്. മിക്കവാറും ഒറ്റക്കിരുന്നു കാണുന്ന പ്രോഗ്രാം. ഒരു സ്ഥലത്തേക്കുറിച്ച് ഇത്രക്ക് വിശദമായി പറഞ്ഞു തരുന്ന പ്രോഗ്രാം വേറെ ഇല്ല. ഞാൻ കാണാൻ ആഗ്രഹിച്ച കുറേ രാജ്യങ്ങളും അവിടത്തെ ചരിത്രവും എല്ലാം കണ്ടു മനസിലാക്കാനും അവിടെ പോയി വന്ന അനുഭവവും ഓരോ എപ്പിസോഡും കഴിയുമ്പോൾ എനിക്ക് ഉണ്ടാകും. മാത്രമല്ല, ആ കാലഘട്ടത്തിൽ കൂടി ഞാനും സഞ്ചരിക്കും.  എന്റെ കൂടെയുള്ള സന്തോഷ്‌ ജോർജ് കുളങ്ങര എന്നോട് പറഞ്ഞു - അടുത്ത എപ്പിസോഡിൽ ഞാൻ ശബ്ദം കൊടുക്കണമെന്ന്. സഞ്ചാരം സ്ഥിരമായി കാണുന്ന ...

ഓരോ അമ്മമാരും മക്കളെക്കുറിച്ചു വാതോരാതെ സംസാരിക്കും. ആ സംസാരത്തിൽ എല്ലാം എന്റെ മക്കൾ തെറ്റ് ചെയ്യില്ല എന്ന ആത്മവിശ്വാസം ഉണ്ട്. അമ്മമാരുടെ ഈ വിശ്വാസത്തെ എത്ര മക്കൾ സംരക്ഷിക്കുന്നു? പഠിച്ചു എത്ര വലിയ നിലയിൽ എത്തിയാലും മക്കൾ ഏതെങ്കിലും മോശപ്പെട്ട സാഹചര്യത്തിൽ കണ്ടാലോ കേട്ടാലോ ആ മനസ്സ് തകരുന്നത് ഈ മക്കൾ അറിയില്ല. അറിഞ്ഞാലും അവർക്കു അത് അത്രയ്ക്ക് വലിയ തെറ്റായി തോന്നുകയും ഇല്ല. അതിനു മനസാക്ഷി എന്നത് ഈ കൂട്ടർക്ക് ഇല്ലല്ലോ. ഏതൊരു പെണ്ണിലും, അത് ആരും ആയിക്കോട്ടെ പ്രായവ്യത്യാസം ഇല്ലാതെ തോന്നുന്ന കാമം അവനെ മനുഷ്യനല്ലാതെയാക്കുന്നു. മൃഗം എന്നു പറയാൻ പറ്റില്ല. മൃഗത്തിനും അതിന്റെതായ അന്തസ്സുണ്ട്. ഇത്തരം ആൾക്കാരോടു സഹതാപം മാത്രമേ ഉള്ളൂ. അവനെയും പെറ്റത് ഒരു സ്ത്രീയാണല്ലോ എന്നോർത്ത്.  ഇപ്പൊ എല്ലാവരുടെയും കൈയിൽ മൊബൈൽ ഫോൺ ഉണ്ട്. ഏതിനും നല്ലതും ചീത്തയും ഉണ്ട്. കുറ്റവാളികൾക്കു കൂടുതൽ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾ  ചെയ്യാനുള്ള അവസരം മൊബൈൽഫോൺ  ചെയ്തു കൊടുക്കുന്നു. നല്ലതും ചീത്തയും തിരിച്ചറിഞ്ഞു അതിൽ നല്ലത് മാത്രം ചെയ്യാനുള്ള കഴിവ് ഫോണിനും  ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ!!... ഒരുപാട് പേരുടെ മനസ്സ് വേദനിക്കുന്നത് അവസാ...

'ദ്രൗപതി ശപഥം' പോലെ ഒന്ന് ഞാനും എടുത്തു എന്റെ ജീവിതത്തിൽ. ദ്രൗപതി അഴിച്ചിട്ട പോലെ ഞാനും അഴിച്ചിട്ടു എന്റെ മുടി 'അയ്യോ ആരേയും കൊല്ലാനല്ല'. എന്റെ കഴുത്തിൽ ഒരു കുഞ്ഞു മുഴയുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ ജനിച്ചപ്പോഴേ ഉള്ളതാ. 'അന്ന് അവിടെ ചെറിയ പാട് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ' എന്ന് അച്ഛനും അമ്മയും പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ഞാൻ വളരുന്തോറും മുഴയും ചെറുതായി വളർന്നു. എന്നെ പല ഡോക്ടറേയും കാണിച്ചു. പേടിക്കാനൊന്നും ഇല്ലെന്ന് എല്ലാവരും പറഞ്ഞു. കൂട്ടത്തിൽ ഒന്നൂടെ പറഞ്ഞു - "ഒരിക്കലും ഓപ്പറേഷൻ ചെയ്യരുത്." കാരണം ഓപ്പറേഷൻ ചെയ്താൽ എന്റെ ജീവന് ആപത്താണ്. അതിനാൽ ആ വശത്തേക്കു പിന്നീട് പോയില്ല. എന്നാലും, ഹോമിയോയും ആയുർവേദവും എല്ലാം നോക്കി. പല നേർച്ചകളും നേർന്നു. പ്രത്യേകിച്ചു 'ഓച്ചിറയിലും ശബരിമലയിലും'. ഈ മുഴ കാരണം ശബരിമലയിൽ പോകാനുള്ള ഭാഗ്യം കിട്ടി. പിന്നെ അച്ഛന്റെ ഓഫീസിലെ ഒരു അങ്കിൾ പറഞ്ഞിട്ട് കാഞ്ഞിരമറ്റം പള്ളിയിലും പോയി. ഇനി ഞാൻ അറിയാത്ത എത്ര നേർച്ചകൾ എന്റെ മാതാപിതാക്കൾ നേർന്നിട്ടുണ്ടെന്നു എനിക്കറിയില്ല. കുട്ടിക്കാലത്ത് എനിക്ക് ഈ മുഴ ഒരഹങ്കാരം ആയിരുന്നു. വീട്ടിൽ ആരു വന്നാലും ആദ്...